Het verhaal van drie generaties van de Joodse familie Mannheim
Eddy Mannheim belandt in 1943 als kind in Kamp Westerbork. Zijn vader werkt daar al als kamparts en wordt daarom lange tijd van transport vrijgesteld. Dit geldt ook voor Eddy en zijn moeder. Als 14-jarige jongen werkt hij in kamp Westerbork als ordonnans. Soms mag hij daarvoor zelfs buiten het kamp komen. Op 4 september 1944 moet Eddy samen met bijna alle laatste kampbewoners toch op transport.
De trein rijdt naar Theresiënstad. Op 9 mei 1945 wordt dat kamp daar bevrijd door de Russen. Eddy's vader en broer blijken vermoord in Auschwitz. Als Eddy na de oorlog samen met zijn moeder terugkomt in Amsterdam moeten ze helemaal opnieuw beginnen. Eddy maakt alsnog zijn HBS af, trouwt en krijgt twee kinderen. Dochter Yvonne kent ondanks de geschiedenis van haar vader toch een heel fijne jeugd. 'We wisten wat er was gebeurd, maar durfden er eigenlijk niks over te vragen, mijn ouders wilden ons ook daarmee niet belasten.'
Lechaim: op het leven!
Het s vooral kleinzoon Jeffrey die zijn opa aanspoort zijn verhaal uitgebreid te vertellen. ‘Je wordt er stil van je kunt je er geen voorstelling van maken. Het is heel persoonlijk als het je familie betreft.’ De documentaire Lechaim: op het leven! vertelt het verhaal van die drie generaties en hoe de oorlog hen heeft beïnvloed. En hoe Eddy Mannheim ondanks alles zijn positieve levenshouding behoudt. Zijn levensmotto is dan ook lechaim: op het leven.
