Oorlogsmisdadiger Klaas Carel Faber ontsnapt op 26 december 1952 na een filmavond samen met Herbertus Bikker, Willem Polak, Antoine Touseul, Jacob de Jonge, Willem van der Neut en Sander Borgers uit de Koepelgevangenis in Breda. Hij vlucht naar Duitsland en gaat eerst in Essen en later in Ingolstadt wonen. In 2003 wordt hij door een journalist gevonden. Hierop verzoekt minister Donner van Justitie de Duitse autoriteiten om zijn vervolging.
Klaas Faber en zijn broer Pieter Johan zijn berucht vanwege hun werkzaamheden voor de Duitse Sicherheitsdienst en het Sonderkommando Feldmeijer dat verzetsmensen uit de weg ruimt. Ook zijn de Haarlemse broers betrokken bij de executies van tientallen arrestanten in de bossen van Exloo, Westerbork en Norg. Daarnaast zijn de Fabers actief als lijfwacht van NSB-leider Mussert. De vader van Klaas en Pieter, een Haarlemse banketbakker en vooraanstaand NSB'er, die in 1944 is geliquideerd door verzetsstrijdster Hannie Schaft.
Beide broers worden na de oorlog ter dood veroordeeld. Maar alleen SD-er Pieter Johan wordt voor 27 moorden, waaronder die op de Friese verzetsleider Krijn van der Helm, gefusilleerd. Klaas' straf wordt omgezet in levenslang omdat niet kan worden bewezen dat hij zelf arrestanten heeft gedood. Na zijn vlucht uit Duitsland kan hij daar ongestoord met zijn Duitse nationaliteit blijven wonen. Duitsland weigert ingezetenen uit te leveren, hoewel Nederland daar diverse keren om verzoekt. De Duitse rechter vindt dat er bij de executie van Nederlandse verzetsstrijders geen sprake is van moord. Faber werkt in een Audi-fabriek. De zaak leidt af en toe tot ophef, voor het laatst in 2003, als journalist Arnold Karskens zijn verblijfplaats ontdekt.
Nederland vraagt Duitsland, voor het laatst begin 2012, om Faber de straf dan maar in Duitsland uit te laten zitten. 'En daarna hoorde je er weer een tijdje niets over', aldus de woordvoerder van het NIOD. Op 26 mei 2012 maakt Fabers echtgenote aan Arnold Karskens bekend dat hij op 24 mei 2012 is overleden aan nierfalen in het ziekenhuis van Ingolstadt.
En daarmee kan het dossier voor het NIOD dicht. ‘Het blijft misschien een onrechtvaardige situatie, maar het zou voor de nabestaanden veel vervelender zijn geweest als hij door de rechter was vrijgesproken.' Nederland valt ook wat te verwijten, aldus de zegsman van het NIOD. 'Nederland heeft ook boter op het hoofd gehad', zo legt hij uit. 'Toen Duitsland Faber niet uitleverde, heeft Nederland tegen Duitsland gezegd: het is een schande en we gaan helemaal niets meer met jullie doen. Duitsland was juist in die periode, de jaren '60 en '70, behoorlijk actief met onderzoek naar en het straffen van oorlogsmisdadigers. Nederland toonde eind jaren '70, begin jaren '80 pas weer interesse in Faber en anderen.' Overigens is Faber niet de enige die zijn straf ontloopt door lang in Duitsland te wonen en daar te overlijden.
Nabestaanden slachtoffers Faber in 2011 in Herinneringscentrum bijeen
Tien nabestaanden van slachtoffers van oorlogsmisdadiger Klaas Carel Faber zijn in september 2011 in Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Daar spreken ze met journalist Arnold Karskens en nazi-jager Zuroff. Daarvan worden opnames gemaakt voor een Israëlische documentaire. Het doel is dan nog de 89-jarige Faber achter de tralies krijgen.
